Leestijd: 3 minuten
Transportcorridors zijn verwijzingen naar speciale routes of paden die zijn aangelegd ter vervoer van goederen en mensen tussen verschillende locaties zoals steden, regio’s maar ook landen en continenten. Hierin kunnen de corridors verschillen tussen vervoerswijzen; wegen, spoorwegen, waterwegen en de luchtvaart. Al deze punten dienen als belangrijke verbindingspunten voor zowel handels- als transportactiviteiten. Dit is de meest efficiënte vorm van vervoer, voor goederen en personen die een lange afstand moeten afleggen. Doordat de gehele wereld afhankelijk is van deze infrastructuur, zorgen de landen er ook voor dat het steeds efficiënter en gestructureerder wordt geoptimaliseerd. Niet alleen voor de handel, maar ook voor de arbeiders. Zo wordt zonder het aanpassen van het inkomen van vrachtwagenchauffeurs, direct de werkkwaliteit verbeterd. Dit doordat ze sneller, gestructureerde en veiliger van A naar B kunnen reizen.
De oudste transportcorridors
Er bestaan geen strikte regels, wanneer iets een corridor is. Toch zijn alle onderzoekers het met elkaar eens; de zijderoute was de allereerste transportcorridor ooit. Rond 300 voor Christus, begonnen Chinese ontdekkers de route te verkennen, hierbij kwamen ze helemaal tot aan de Grieks-Bactrische gebieden (tegenwoordig Afghanistan). De route heeft deze naam gekregen, doordat vanuit het oosten via deze route het zijde werd verkocht aan het westen. Deze route werd vele eeuwen gebruikt, zo werd in de 5e eeuw nog een hele nieuwe weg aangelegd genaamd de Perzische Koninklijke Weg. Dit maakte het mogelijk om naast handelsgoederen ook luxegoederen zoals diamanten, parels, porselein maar ook bijvoorbeeld vruchten en dieren zoals kamelen en olifanten te vervoeren. Naast het vervoeren van goederen, zorgde deze route ook voor ziektes die groot schalig werden verspreid en het brengen van nieuwe culturen. Zo kwamen er voor het eerst ooit christenen en moslims in Centraal-Azië wonen.
Panamakanaal
Deze kunstmatige waterweg, die dwars door Panama loopt, zorgt ervoor dat er een verbinding is tussen de Atlantische en Stille Oceaan. De bouw hiervan begon in 1904, onder de leiding van de Verenigde Staten. Dit nadat er al 50 jaar lang een spoorlijn lag, die ervoor heeft gezorgd dat de gold-rush ontstond. Ferdinand de Lesseps, de Fransman die ook het Suezkanaal heeft aangelegd, was in 1879 op het idee gekomen om één rechte lijn te gaan trekken in Panama – dat toen nog een provincie was van Colombia. In 1881 liet hij dan ook de grootste Franse bouwbedrijven overkomen om te gaan beginnen met het uitgraven van 75 miljoen kubieke meter aan grond. Toch kwam het er nooit van, doordat vrijwel alle arbeiders gevijld waren door malaria en gele koorts. Dat in samenloop met slechte afspraken, weinig reserveonderdelen van alle machines en een aardbeving, resulteerde in een terugtrekking van de Fransen.
Na jaren van werk door de eigen bevolking, begon President Roosevelt aan de klus, hij investeerde bijna 400 miljoen dollar en zorgde ervoor, dat binnen 13 jaar het gehele kanaal gebouwd was. Uiteindelijk hebben zij 180 miljoen kubieke meter grond afgegraven, met daarbij circa zes duizend overleden arbeiders.
Tegenwoordig wordt het Panamakanaal gezien als ’s werelds belangrijkste maritieme route, samen met het Suezkanaal. Zo gaan er jaarlijks ruim 13 duizend vrachtschepen door het kanaal heen, waarop Panama een ruime hoeveelheid van tolheffing doet vragen. Zo maakt Panama jaarlijks ruim 3 miljard dollar aan winst. Wel moet het kanaal steeds meer worden uitgebreid, wat leidt tot onrust onder de bevolking doordat er steeds meer natuur wordt gekapt, of zelfs hele dorpen worden afgesloten.
Suezkanaal
Dit 193 kilometer lange kanaal, werd in 1869 voor het eerst in gebruik genomen. Deze verbinding tussen de Middellandse Zee en de Rode Zee zorgde voor de grootste verandering ooit, in de handel van goederen. Vanaf toen hoefde schepen namelijk niet meer helemaal via de Kaaproute te reizen van Europa naar Azië. Dit scheelt, met het reizen van Rotterdam naar Jeddah ruim 40 procent, zo was het voorheen ruim 10 duizend zeemijl en nu maar 6 duizend. Daarnaast was de Kaaproute ook ontzettend gevaarlijk, wegens de grote hoeveelheid aan piraten. De bouw van het kanaal duurde ruim tien jaar, waarbij er anderhalf miljoen Egyptenaren werden gebruikt als dwangarbeider waarmee er 30 duizend kwamen te overlijden. Toch verliep de bouw in die tijd vrij goed. Doordat er namelijk geen hoogteverschil was, kon er letterlijk in één rechte lijn gewerkt worden. Jaarlijks varen er ruim 22 duizend schepen door het kanaal, waaraan Egypte ruim 6,5 miljard dollar verdiend. Hiermee behoort het Suezkanaal tot een van de grootste transportcorridors ooit.
